Het is inherent aan mensen om vertrouwde contexten op te zoeken. Men vindt er herkenbaarheid, een vangnet, gedeelde tradities, sociale steun,… In een superdiverse samenleving is het dan ook niet abnormaal dat personen van buitenlandse herkomst, en meer specifiek nieuwkomers, in eerste instantie de eigen gemeenschap opzoeken. Wanneer dat echter een doorgedreven reflex wordt en mensen zich volledig (blijven) terugplooien op de eigen, vertrouwde contexten wordt de sociale samenhang in de samenleving potentieel ondermijnd. Als er geen/onvoldoende interculturele ontmoetingen plaatsvinden, is het moeilijk tot dialoog, verbinding en vertrouwen tussen gemeenschappen te komen. In extreme gevallen ontstaan dan parallelle, gesegregeerde of gesloten gemeenschappen die zich op basis van etnisch-culturele en/of religieuze lijnen bewust/onbewust ruimtelijk op zichzelf terugplooien en zich afschermen van de bredere samenleving.

---

NUTS